ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ....ﺷﻘﯿﻘﻪ ﻫﺎﺵ ﺗﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ..ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺳﻔﯿﺪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ...ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ...ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﻮﺩ.ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻭﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ... ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯿﺰﺩ ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻣﺎ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩ...ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﺍﻭ.ﻓﮑﺮ ﺍﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ...ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﯽ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻮﺩ....¤¤¤¤¤بقیه داستان در ادامه مطلب¤¤¤¤¤
ادامه مطلب...
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب
